Zespół cieśni nadgarstka to schorzenie, które dotyka ok. 50 osób na 1000. Jest najczęściej diagnozowany u ludzi po 50-tce, aczkolwiek wśród chorych nie brakuje także osób sporo młodszych, zwłaszcza jeśli ich praca zawodowa opiera się na czynnościach manualnych. Odpowiednio wcześnie zdiagnozowany zespół cieśni nadgarstka może być leczony za pomocą fizjoterapii, zastrzyków, a także ultradźwięków. Jedynie operacja gwarantuje jednak osiągnięcie trwałych i najbardziej satysfakcjonujących efektów leczenia.
Jak objawia się zespół cieśni nadgarstka? Kiedy należy udać się do lekarza?
Zespół cieśni nadgarstka to bardzo powszechnie występujące schorzenie, na które zapadają głównie ludzie w średnim wieku. Zalicza się go do tzw. neuropatii uciskowych, gdyż związane z nim objawy wywołuje ucisk mechaniczny na nerw pośrodkowy, zlokalizowany w kanale nadgarstka. Taki ucisk wywołuje u chorego szereg nieprzyjemnych objawów – od bólu palców i dłoni, poprzez mrowienie i drętwienie, a kończąc na zaburzeniach czucia i niemożności wykonywania precyzyjnych czynności. Początkowo objawy zespołu cieśni nadgarstka pojawiają się od czasu do czasu, najczęściej w nocy. W zaawansowanym stadium choroby towarzyszą natomiast choremu przez cały czas, utrudniając mu normalne funkcjonowanie.
Jeśli dostrzegamy u siebie takie objawy i w dodatku nasza codzienna aktywność w dużej mierze opiera się na czynnościach manualnych, warto udać się do lekarza w celu przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki. Zespół cieśni nadgarstka diagnozuje się poprzez wykonanie badań USG i RTG dłoni oraz dodatkowych testów. Im wcześniej wykryty zespół cieśni nadgarstka, tym większe prawdopodobieństwo jego wyleczenia metodami nieoperacyjnymi – operacja cieśni nadgarstka nie jest bowiem jedyną, aktualnie stosowaną przez specjalistów metodą walki z tym schorzeniem.
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka. Najczęściej stosowane metody
Kiedy choroba jest w początkowym stadium zaawansowania, jej leczenie ogranicza się od stosowania środków farmakologicznych, w połączeniu z działaniami z zakresu fizjoterapii. Chory przyjmuje zalecone przez lekarza leki lub zastrzyki oraz uczęszcza na zajęcia z fizjoterapii, które mają na celu poprawę stanu i funkcjonowania jego dłoni. Niekiedy specjaliści zalecają także chorej dłoni dłuższy odpoczynek – w tym celu na określony okres czasu unieruchamia się ją w specjalnej ortezie. Pozwala to nerwowi się zregenerować oraz eliminuje dolegliwości związane z zespołem cieśni nadgarstka.
Niekiedy do lekarza zgłaszają się jednak pacjenci w już dość zaawansowanym stadium choroby. W ich przypadku działania z zakresu fizjoterapii i farmakologii nie przyniosłyby oczekiwanych efektów. Dla takich osób jednym sposobem na wyjście z tej dolegliwości jest operacja cieśni nadgarstka. Jest to procedura chirurgiczna, która polega na odbarczeniu kanału nadgarstka, wyeliminowania ucisku na nerw oraz przywróceniu dłoni pełnej sprawności. Operacja na cieśń nadgarstka całkowicie eliminuje także ból i pozostałe objawy choroby, pozwalając pacjentowi cieszyć się pełną sprawnością i dobrym samopoczuciem przez długi czas – w większości przypadków choroba bowiem nie wraca.